Mając za sobą podróż UAZ-em na Syberię stwierdziłem, że dlaczego teraz nie zrobić czegoś tu w Polsce. I tak, dłużej się nie zastanawiając, pojawiła się myśl o przełamaniu kolejnej granicy – granicy samego siebie, tabu, ludzkich przekonań i własnych słabości. Jako osoba niepełnosprawna poruszająca się od 22 lat na wózku inwalidzkim (w wypadku kolejowym straciłem obie nogi) chcę przełamać stereotyp osoby niepełnosprawnej. 14 czerwca 2010 roku wyruszyłem w swoją podróż specjalnie przygotowanym do tego przedsięwzięcia quadem.

Pomysł tej wyprawy zrodził się w mojej głowie tu na Helu i tu będzie jej początek.

Do pokonania będę miał ok. 4000 km. Cała wyprawa planowo będzie trwać 21 dni. Każdego dnia będę pokonywał ok. 200 km i swoje zmagania zakończę na Helu.


Plan podróży jest prosty. Wyruszyłem, wzdłuż linii brzegowej, 14 czerwca 2010 r. Plażą, udam się do Świnoujścia. Następnie wzdłuż zachodniej granicy będę zmierzał ku górom. Pokonanie ich byłoby zbyt trudne więc zdecydowałem się objechać je od polskiej strony. Kolejnym etapem będzie wschodnia ściana naszej granicy, po przebyciu której zostanie mi do pokonania ostatni odcinek mojej podróży - powrót na Hel.

Mimo samotnego przemierzania tysięcy kilometrów codziennie będzie można śledzić moje losy i zmagania dzięki prowadzonemu "Dziennikowi Wyprawy". Każdy etap podróży będzie opisany na mojej stronie internetowej www.granicamibezgranic.pl, do której odwiedzania serdecznie zapraszam. Chciałbym – zataczając koło wokół granicy – 4 lipca ponownie pojawić się na Helu, gdzie moja podróż dobiegnie końca

 

Pomysł wyprawy pod hasłem „Granicami – bez granic” zrodził się z głębokiej motywacji do odważnego przekraczania granic. Przy czym mam na myśli te granice, które są nauczycielami pozwalającymi dowiedzieć się więcej o sobie, czy to na poziomie fizycznym, emocjonalnym, czy intelektualnym. Tylko odkrywając nowe miejsca, walcząc ze słabościami, stereotypami i tabu, można zajrzeć w głąb siebie i pokonać własne ograniczenia.

 

Takie przedsięwzięcie będzie z pewnością wymagało pracy nad własną kondycją fizyczną oraz siłą woli, podejmowania szeregu wyłącznie indywidualnych decyzji, działań i zdeterminowania, aby w konsekwencji ociągnąć cel. Nie można też ukrywać trudności i obaw, jakie zwykle towarzyszą tego typy wyprawom. Jak trudna będzie to podróż można jedynie domniemywać. Jednak nie brak mi zapału ani odwagi, by zmagać się z ewentualnymi przeciwnościami. Postanowiłem bowiem wyruszyć w trasę przebiegającą wzdłuż granic kraju, aby poznać swoje ograniczenia, ale nie po to, by w nich trwać, lecz po to, by je pokonywać. Jednak przede wszystkim z myślą o tym, że po przekroczeniu wewnętrznych granic, otwarty umysł przeciera nowy szlak. Każdy kolejny raz będzie łatwiejszy, przyjemniejszy i stworzy nowe nieznane wcześniej możliwości.

 

dla Sylwii (Dinusia) za to że znalazłaś się w moim życiu

dla Alicji za silną motywację i wysłuchiwanie mnie w chwilach zwątpienia

dla Rafała za pomoc w sprawach formalnych

dla Martina za wiarę we mnie i za rozmowy do północy podczas jazdy kolejką

dla Bartka i Przemka za pokazanie mi jak jest zbudowany quad i za jego przygotowanie do tej wyprawy (bez was nie dał bym rady tego sam zrobić, bardzo wielkie dzięki)

dla Michała (Platona) za to ze wspierał mnie jak mógł

dla Andrzeja i Pauliny

dla Ewy i Roberta (Pająka ) za dobrą motywację

dla Andrzeja (Dzurdziubel) za nasze polemiki na temat wyprawy

dla Grzegorza za stworzenie tak pięknej i fantastycznej strony

dla Janusza Czerwińskiego

dla Hanny Ciarki za pomoc w dotarciu do dyrekcji lasów państwowych

dla Hansa za morze wypitej wódki i za upewnienie mnie ze to co robię ma sens

dla Rajmunda Chmielewskiego

dla Wojciecha Murawa

dla rodzinki Sielawek

dla Tomasza Siarczyńskiego

dla Piotra Gerlasińskiego

dla Renaty Borkowskiej

dla Mirosława Kowalskiego za pomoc, dobre słowo i wiarę w moją wyprawę