Po obiadku obraliśmy kurs na Rembertów, ( powrót lewą stroną Wisły jednak z dala od brzegu) padający delikatny deszcz dawał możliwość wykonywania efektownych poślizgów np na rondach które mijaliśmy.
Na jednym z nich Marcina poniosła ułańska fantazja podczas jednego poślizgów i nagle jechał już w moim kierunku
Wszystko skończyło się dobrze a czekający w autach przed wjazdem na rondo mieli na pewno ciekawe widowisko.
Kierujemy się w stronę lasu który widoczny była na nawigacji ( oczywiście jazda na azymut ), dojazd do niego trochę sie skomplikował kiedy to po jeździe jakąś prowizoryczną dróżką przez pole którą ktoś przed nami wcześniej jechał może kilka razy napotkaliśmy na swojej drodze traktor stojący na skraju lasu.
Tubylcy od razu zainteresowali się naszą ekipą, jeden z nich lekko się kołysząc doczłapał się do mnie i o coś zapytał ale nie zrozumiałem jego języka. Z tego co zauważyłem uprawiali nielegalny proceder wyrębu drzewa więc nie martwiłem się że może wjechaliśmy na ich pole jak to już kiedyś miało miejsce
Zapytałem go więc czy dalej jest przejazd, traktor zasłaniał drogę a las wydawał się jakiś dziwnie mroczny.
Odpowiedział że właściwie to nie i raczej nie przejedziemy, w tym tez momencie Marcin zakomunikował że quad się zagrzał. Wiatrak stanął i nie dawał znaku życia. Szybki przegląd bezpieczników potwierdził że wszystkie są sprawne.
W związku z tym Marcin dobrał się do kostki przy wiatraczku i gdy ją poruszył wiatrak ożył. Sprawę poluzowanych styków załatwiły oczywiście zipy = trytki
Za chwilę kontynuowaliśmy dalszą jazdę a raczej przeprawę bo mroczny las okazał się niezłym wyzwaniem dla 4x4 a dla mnie istnym torem przeszkód. Drzewa rosły gęsto, wiele leżało powalonych, w czasie opadów na pewno jest tam woda i grzęzawiska. Po około 30 minutach, kluczenia w poszukiwaniu przejazdu wyjeżdżamy w miejscu gdzie wykarczowano las i robimy postój bo ekipa bardzo się rozciągnęła. Rafałowi kawał badyla wlazł od przodu nad wahacz i wylazł tyłem skutecznie blokując jego dalszą jazdę i powodując że stracił nas z oczu.
Po kilku minutach dojechał cały i zdrowy
Dalsza część trasy okazała się znajoma, długa prosta przez las z licznymi skrzyżowaniami pozwalała na rozwinięcie dużych prędkości jednak nie na tyle dużych żeby zgubić Tomka który oczywiście zapier**** za mną. Oczywiście nie zapiąłem piątego biegu bo nie pozwalała mi na to trauma powypadkowa ale to na pewno także nie wiele by zmieniło
Nie kurzyło się więc jazda była przyjemna nawet w tak dużym squadzie, deszczyk lekko siąpił.
Zauważyłem że tego dnia Tomek jechał gdzieś na tyłach jak nie on, pewnie powodem tego była dłuższa absencja quadowa
tylko raz zdecydował się mnie trochę pogonić.
Tempo wyprawy było niewiarygodnie wolne ale wracając do dalszej trasy...
Prowadzenie oddałem Jurkowi który poruszał się jak prawdziwy ciągnik
zaprowadził nas do bunkrów, jeden z nich zwiedziliśmy, było tam oświetlenie i gostek który opowiedział nam jego historię. Następnie pokazał nam żydowski cmentarz który zniszczyli Niemcy -wyglądał zjawiskowo.
Na sam koniec pokazał nam wysokie wydmy porośnięte brzózkami wśród których wytyczona była dróżka, super miejsce do szybkich oesów.
Generalnie bardzo fajne urozmaicenie naszej wyprawy, nigdy tam nie byłem okoliczne lasy oferują super trasy dla ośki.
Z Otwocka niestety lecieliśmy już fusfaldem, masakra nikt nie miał już chyba weny na jazdę lasem.
W radości rozstajemy się ze Stefanem, deszcz przestaje padać a słońce w końcu wychodzi z za chmur, szkoda że tak późno.
Za przejazdem w Rembertowie żegnam się z Tomkiem, Rafałem i Marcinem a wraz z Wackiem udajemy się w miejsce gdzie zostawił auto z przyczepką.
Godzina 16 koniec wyprawy
ehh szkoda gadac..w ostatniej chwili, dzień przed wyjazdem scieła mnie choroba 
