Mogę uratować życie! (7)
Wypadek!
Resuscytacja - sztuczne oddychanie:
Najpierw należy udrożnić drogi oddechowe poprzez usunięcie ewentualnych ciał obcych, protez zębowych, wymiocin lub pokarmu z jamy ustnej.
Następnie należy wykonać odchylenie do tyłu głowy poszkodowanego.
Jedną rękę układamy na czole i ostrożnie odchylamy głowę do tyłu jednocześnie pociągając drugą ręką podbródek ku górze. Aby zachować tę pozycję należy podłożyć poduszkę lub zwinięty koc pod barki.
Przy podejrzeniu uszkodzenia kręgosłupa szyjnego w wypadku komunikacyjnym należy zrezygnować z odchylenia głowy!
Istnieją dwie metody sztucznego oddychania:
1. Głowa silnie odgięta. Dłoń oparta na czole chorego, kciuk i palec wskazujący szczelnie zaciskają nos. Usta ratowanego lekko rozchylone. Ratujący przyciska swoje szeroko rozwarte usta do ust chorego i robi wdech (nie za głęboki; nieco głębszy niż przy normalnym oddychaniu). Po wdmuchnięciu cofa szybko swoją głowę. Patrząc kątem oka na klatkę piersiową ratowanego może po ruchach żeber ocenić skuteczność sztucznego oddychania. Słychać również szmer powietrza wydobywającego się z ust chorego i wyczuwa się jego przepływ. Przy tej metodzie istnieje obawa, że powietrze zamiast do tchawicy trafia przez przełyk do żołądka. Przy rozdęciu żołądka łatwo może dojść do wymiotów (obawa zachłyśnięcia). Aby temu przeciwdziałać, należy powoli wdmuchiwać powietrze ratowanemu; wydech ratownika powinien trwać ok. 1,5-2 sekundy. W żadnym przypadku nie należy uciskaniem brzucha usiłować opróżnić żołądek z powietrza, jakie się do niego przypuszczalnie dostało.Stwarza to zagrożenie ostrego zachłyśnięcia.
2. Głowa jest odgięta, szyja wyprostowana. Ręka przytrzymująca żuchwę zamyka szczelnie usta chorego. Najlepiej jest jeszcze docisnąć kciukiem dolną wargę do górnej. Ratujący szeroko otwartymi ustami obejmuje szczelnie nos chorego i wydycha powietrze z płuc. Następnie należy wycofać swoją głowę i dokonać obserwacji powodzenia sztucznej wentylacji. Częstość oddychania powinna wynosić około 10-12 wydechów na minutę. Powietrze należy wydychać spokojnie.
Sztuczne oddychanie u niemowląt i małych dzieci
Ze względu na małe wymiary twarzy niemowląt i małych dzieci, ratujący obejmuje swymi ustami zarówno usta jak i nos dziecka. Objętość wdmuchiwanego powietrza musi być znacznie mniejsza niż u dorosłych, często wystarczają "pełne usta". Główkę dziecka odchylamy umiarkowanie.
Częstość sztucznego oddychania jest następująca:
- u dorosłych co 5 sekund
- u dzieci co 4 sekundy
- u niemowląt i małych dzieci co 3 sekundy
(archiwum newslettera: news00245)
Material pochodzi z newslettera turystycznego PZM i jest intelektualna wlasnoscia autora...
pierwsza pomoc
Mogę uratować życie! (8)
Wypadek!
Resuscytacja - zewnętrzny masaż serca:
Przed wykonaniem masażu serca sprawdzamy oznaki zatrzymanego krążenia (nie dłużej niż 10 s): - brak normalnego oddechu, kaszlu lub ruchu, - brak tętna na tętnicy szyjnej (tętno wyczuwamy 2 - 3 opuszkami palców po stronie szyi bliższej do nas), są sygnałem do rozpoczęcia reanimacji.
Najpierw trzeba ułożyć poszkodowanego na płaskim, twardym podłożu. Uniesienie nóg ku górze zwiększa szanse udanej reanimacji krążeniowej. Klatkę piersiową pacjenta należy odsłonić z odzieży. Punkt nacisku do masażu pośredniego serca znajduje się na dolnej trzeciej części mostka - w odległości 3 palców powyżej wyrostka mieczykowatego. <patrz rysunek> http://nt.pzm.pl/nl/news0025/mas1.jpg
Technika masażu pośredniego serca u dorosłych
1. Jeden nadgarstek opiera się na punkcie ucisku w dolnej połowie mostka, w osi ciała.
2. Drugi nadgarstek ułożony jest na pierwszym. Palce obu rąk są uniesione lub splecione, tak, by uniknąć złamania żeber przy ucisku.
3. Faza ucisku - Ramiona wyprostowane, barki pionowo nad mostkiem, który jest wciskany na głębokość 3-5 cm. Ratownik powinien używać ciężaru swego tułowia, przekazywanego przez wyprostowane ramiona.
4. Faza rozluźnienia - Odciążenie mostka bez odrywania nadgarstka od punktu uprzedniego nacisku; klatka piersiowa wraca do pozycji wyjściowej.
Fazy ucisku i rozluźnienia trwają mniej więcej równie długo. Ruchy powinny być płynne, nie "szarpane". W żadnym przypadku nie należy przerywać masażu na dłużej niż kilka sekund. Częstość uciskania mostka powinna wynosić w miarę możliwości 80-100 uciśnięć na minutę. W trakcie prowadzenia zewnętrznego masażu serca może dojść do złamań żeber i mostka, co nie jest powodem do przerwania resuscytacji. <patrz rysunek> http://nt.pzm.pl/nl/news0025/mas2.jpg
Masaż pośredni serca u niemowląt i małych dzieci
Siła ucisku jest znacznie mniejsza, często wystarcza jedna ręka, a u niemowląt nawet uciskanie tylko dwoma palcami.
Odszukanie punktu nacisku: u dzieci 2 palce powyżej wyrostka mieczykowatego,u niemowląt szerokość palca poniżej linii łączącej brodawki sutkowe. <patrz rysunek> http://nt.pzm.pl/nl/news0025/mas3.jpg
Częstotliwość wykonywania pośredniego masażu serca:
- u dzieci 80-100/min
- u niemowląt i małych dzieci >100/min
(archiwum newslettera: news0025)
Material pochodzi z newslettera turystycznego PZM i jest intelektualna wlasnoscia autora...
Wypadek!
Resuscytacja - zewnętrzny masaż serca:
Przed wykonaniem masażu serca sprawdzamy oznaki zatrzymanego krążenia (nie dłużej niż 10 s): - brak normalnego oddechu, kaszlu lub ruchu, - brak tętna na tętnicy szyjnej (tętno wyczuwamy 2 - 3 opuszkami palców po stronie szyi bliższej do nas), są sygnałem do rozpoczęcia reanimacji.
Najpierw trzeba ułożyć poszkodowanego na płaskim, twardym podłożu. Uniesienie nóg ku górze zwiększa szanse udanej reanimacji krążeniowej. Klatkę piersiową pacjenta należy odsłonić z odzieży. Punkt nacisku do masażu pośredniego serca znajduje się na dolnej trzeciej części mostka - w odległości 3 palców powyżej wyrostka mieczykowatego. <patrz rysunek> http://nt.pzm.pl/nl/news0025/mas1.jpg
Technika masażu pośredniego serca u dorosłych
1. Jeden nadgarstek opiera się na punkcie ucisku w dolnej połowie mostka, w osi ciała.
2. Drugi nadgarstek ułożony jest na pierwszym. Palce obu rąk są uniesione lub splecione, tak, by uniknąć złamania żeber przy ucisku.
3. Faza ucisku - Ramiona wyprostowane, barki pionowo nad mostkiem, który jest wciskany na głębokość 3-5 cm. Ratownik powinien używać ciężaru swego tułowia, przekazywanego przez wyprostowane ramiona.
4. Faza rozluźnienia - Odciążenie mostka bez odrywania nadgarstka od punktu uprzedniego nacisku; klatka piersiowa wraca do pozycji wyjściowej.
Fazy ucisku i rozluźnienia trwają mniej więcej równie długo. Ruchy powinny być płynne, nie "szarpane". W żadnym przypadku nie należy przerywać masażu na dłużej niż kilka sekund. Częstość uciskania mostka powinna wynosić w miarę możliwości 80-100 uciśnięć na minutę. W trakcie prowadzenia zewnętrznego masażu serca może dojść do złamań żeber i mostka, co nie jest powodem do przerwania resuscytacji. <patrz rysunek> http://nt.pzm.pl/nl/news0025/mas2.jpg
Masaż pośredni serca u niemowląt i małych dzieci
Siła ucisku jest znacznie mniejsza, często wystarcza jedna ręka, a u niemowląt nawet uciskanie tylko dwoma palcami.
Odszukanie punktu nacisku: u dzieci 2 palce powyżej wyrostka mieczykowatego,u niemowląt szerokość palca poniżej linii łączącej brodawki sutkowe. <patrz rysunek> http://nt.pzm.pl/nl/news0025/mas3.jpg
Częstotliwość wykonywania pośredniego masażu serca:
- u dzieci 80-100/min
- u niemowląt i małych dzieci >100/min
(archiwum newslettera: news0025)
Material pochodzi z newslettera turystycznego PZM i jest intelektualna wlasnoscia autora...
.:GALEON:.
Wypadek!
Zranienia i Krwotoki:
Każda rana powoduje ból, krwawienie i możliwość zakażenia.
Każdą ranę pozostawiamy w stanie, w jaki ją zastaliśmy, przykrywając jedynie możliwie szybko jałowym materiałem opatrunkowym. Przed założeniem opatrunku należy odsłonić ranę tak, aby obejrzeć ją w całości. W czasie opatrywania ranny powinien leżeć lub co najmniej siedzieć.
Rany nie wolno dotykać ani przemywać (wyjątek stanowią oparzenia termiczne i chemiczne). Nie należy usuwać ciał obcych tkwiących w ranie, gdyż zapobiegają krwawieniu.
Utrata krwi powyżej 1,5 litra stanowi bezpośrednie zagrożenie życia.
Krwotoki dzielimy na: wewnętrzne gdy utrata krwi następuje do tkanek i jam ciała, zewnętrzne gdy krew wydostaje się na zewnątrz
Objawami krwotoku są: osłabienie, bladość skóry, przyspieszenie tętna
spadek ciśnienia tętniczego krwi.
Pierwsza pomoc przy krwotoku zewnętrznym polega na ułożeniu poszkodowanego w pozycji przeciwwstrząsowej, a jeśli krwawienie pochodzi z kończyny, uniesieniu jej powyżej poziomu serca, a następnie zastosowaniu opatrunku uciskowego na miejsce krwawienia.
Wypadek!
Złamania:
Złamania polegają na przerwaniu ciągłości tkanki kostnej. Złamania dzielimy na: zamknięte gdy skóra wokół złamanej kości jest nienaruszona, otwarte gdy dochodzi do rozerwania skóry a kość może zostać narażona na zanieczyszczenia z zewnątrz
Objawami złamania mogą być: ból, obrzęk i zasinienie nasilające się przy uciśnięciu lub próbie poruszenia kończyną, trudności w poruszaniu uszkodzoną kończyną, deformacja kształtu kończyny, w przypadku złamań otwartych widoczne odłamy kostne
Pierwsza pomoc w przypadku złamań polega na: unieruchomieniu miejsca złamania wraz z przynajmniej dwoma sąsiednimi stawami (poniżej i powyżej miejsca złamania) oraz zatamowaniu krwawienia w przypadku złamań otwartych.
(archiwum newslettera: news0026 i news0027)
Material pochodzi z newslettera turystycznego PZM i jest intelektualna wlasnoscia autora...
Zranienia i Krwotoki:
Każda rana powoduje ból, krwawienie i możliwość zakażenia.
Każdą ranę pozostawiamy w stanie, w jaki ją zastaliśmy, przykrywając jedynie możliwie szybko jałowym materiałem opatrunkowym. Przed założeniem opatrunku należy odsłonić ranę tak, aby obejrzeć ją w całości. W czasie opatrywania ranny powinien leżeć lub co najmniej siedzieć.
Rany nie wolno dotykać ani przemywać (wyjątek stanowią oparzenia termiczne i chemiczne). Nie należy usuwać ciał obcych tkwiących w ranie, gdyż zapobiegają krwawieniu.
Utrata krwi powyżej 1,5 litra stanowi bezpośrednie zagrożenie życia.
Krwotoki dzielimy na: wewnętrzne gdy utrata krwi następuje do tkanek i jam ciała, zewnętrzne gdy krew wydostaje się na zewnątrz
Objawami krwotoku są: osłabienie, bladość skóry, przyspieszenie tętna
spadek ciśnienia tętniczego krwi.
Pierwsza pomoc przy krwotoku zewnętrznym polega na ułożeniu poszkodowanego w pozycji przeciwwstrząsowej, a jeśli krwawienie pochodzi z kończyny, uniesieniu jej powyżej poziomu serca, a następnie zastosowaniu opatrunku uciskowego na miejsce krwawienia.
Wypadek!
Złamania:
Złamania polegają na przerwaniu ciągłości tkanki kostnej. Złamania dzielimy na: zamknięte gdy skóra wokół złamanej kości jest nienaruszona, otwarte gdy dochodzi do rozerwania skóry a kość może zostać narażona na zanieczyszczenia z zewnątrz
Objawami złamania mogą być: ból, obrzęk i zasinienie nasilające się przy uciśnięciu lub próbie poruszenia kończyną, trudności w poruszaniu uszkodzoną kończyną, deformacja kształtu kończyny, w przypadku złamań otwartych widoczne odłamy kostne
Pierwsza pomoc w przypadku złamań polega na: unieruchomieniu miejsca złamania wraz z przynajmniej dwoma sąsiednimi stawami (poniżej i powyżej miejsca złamania) oraz zatamowaniu krwawienia w przypadku złamań otwartych.
(archiwum newslettera: news0026 i news0027)
Material pochodzi z newslettera turystycznego PZM i jest intelektualna wlasnoscia autora...
.:GALEON:.
Mogę uratować życie! (10)
Wypadek!
Urazy kręgosłupa:
Uraz kręgosłupa należy do najbardziej niebezpiecznych obrażeń, w wyniku którego może dojść do uszkodzenia rdzenia kręgowego a w jego następstwie do porażenia kończyn a nawet śmierci.
Urazu kręgosłupa należy podejrzewać gdy występuje brak lub osłabienie czucia dotyku, porażenie lub niedowład kończyn, promieniujący ból od kręgosłupa
Pamiętaj aby nie przemieszczać poszkodowanego z samochodu, chyba że istnieje bezpośrednie zagrożenie życia.
Należy wówczas ułożyć chorego na siebie z zastosowaniem wyciągu na szyję trzymając za brodę, co powinno zabezpieczyć kręgosłup szyjny. Pozostawiając poszkodowanego w samochodzie należy pamiętać o udrożnieniu dróg oddechowych, jednak bez odginania głowy do tyłu, ze względu na możliwość uszkodzenia rdzenia kręgowego.
Wypadek!
Oparzenia:
Oparzenie polega na uszkodzeniu skóry i tkanek pod nią leżących na skutek działania wysokiej temperatury, substancji chemicznych, a także prądu elektrycznego i promieniowania jonizującego.
Wyróżniamy trzy stopnie oparzeń:
stopień I zaczerwienienie skóry, obrzęk i uczucie pieczenia
stopień II na zaczerwienionej i obrzękniętej skórze pojawiają się pęcherze wypełnione płynem surowiczym, towarzyszy ostry ból
stopień III dochodzi do martwicy skóry na całej jej grubości, z towarzyszącym uszkodzeniem głębiej położonych tkanek jak tkanka podskórna, mięśnie i ścięgna. Krańcową formą oparzenia III stopnia jest zwęglenie tkanek.
Pierwsza pomoc w oparzeniach polega na schładzaniu czystą, zimną wodą miejsca oparzenia przez okres 15-20 minut.
Jeżeli odzież przylgnęła do ciała nie wolno jej odrywać.
Następnie ranę osłania się jałowym opatrunkiem, nie może on jednak wywierać ucisku na miejsce oparzenia.
(archiwum newslettera: news0028 i news0029)
Material pochodzi z newslettera turystycznego PZM i jest intelektualna wlasnoscia autora...
Wypadek!
Urazy kręgosłupa:
Uraz kręgosłupa należy do najbardziej niebezpiecznych obrażeń, w wyniku którego może dojść do uszkodzenia rdzenia kręgowego a w jego następstwie do porażenia kończyn a nawet śmierci.
Urazu kręgosłupa należy podejrzewać gdy występuje brak lub osłabienie czucia dotyku, porażenie lub niedowład kończyn, promieniujący ból od kręgosłupa
Pamiętaj aby nie przemieszczać poszkodowanego z samochodu, chyba że istnieje bezpośrednie zagrożenie życia.
Należy wówczas ułożyć chorego na siebie z zastosowaniem wyciągu na szyję trzymając za brodę, co powinno zabezpieczyć kręgosłup szyjny. Pozostawiając poszkodowanego w samochodzie należy pamiętać o udrożnieniu dróg oddechowych, jednak bez odginania głowy do tyłu, ze względu na możliwość uszkodzenia rdzenia kręgowego.
Wypadek!
Oparzenia:
Oparzenie polega na uszkodzeniu skóry i tkanek pod nią leżących na skutek działania wysokiej temperatury, substancji chemicznych, a także prądu elektrycznego i promieniowania jonizującego.
Wyróżniamy trzy stopnie oparzeń:
stopień I zaczerwienienie skóry, obrzęk i uczucie pieczenia
stopień II na zaczerwienionej i obrzękniętej skórze pojawiają się pęcherze wypełnione płynem surowiczym, towarzyszy ostry ból
stopień III dochodzi do martwicy skóry na całej jej grubości, z towarzyszącym uszkodzeniem głębiej położonych tkanek jak tkanka podskórna, mięśnie i ścięgna. Krańcową formą oparzenia III stopnia jest zwęglenie tkanek.
Pierwsza pomoc w oparzeniach polega na schładzaniu czystą, zimną wodą miejsca oparzenia przez okres 15-20 minut.
Jeżeli odzież przylgnęła do ciała nie wolno jej odrywać.
Następnie ranę osłania się jałowym opatrunkiem, nie może on jednak wywierać ucisku na miejsce oparzenia.
(archiwum newslettera: news0028 i news0029)
Material pochodzi z newslettera turystycznego PZM i jest intelektualna wlasnoscia autora...
.:GALEON:.
hmmm... ja tylko tak chcialem dla pewnosci zaznaczyc ze najwazniejsze jest nasze bezpieczenstwo a dopiero pozniej nie szkodzimy "bo martwy ratkownik to nie ratownik"
a i jesli czlowiek nie oddycha to pamietajmy o tym ze wszelkie dzialania jakie podejmiemy juz mu nie zaszkodza bo lepiej aby czlowiek zyl i nie umial chodzic niz calkiem go z nami nie bylo... i pamietajmy o tym ze w tylko 6 % wypadkow samochodowych dochodzi u ofiary do urazu kregoslupa
a i jesli czlowiek nie oddycha to pamietajmy o tym ze wszelkie dzialania jakie podejmiemy juz mu nie zaszkodza bo lepiej aby czlowiek zyl i nie umial chodzic niz calkiem go z nami nie bylo... i pamietajmy o tym ze w tylko 6 % wypadkow samochodowych dochodzi u ofiary do urazu kregoslupa
Suzuki Eiger automat