UKRAINA 2013 - zakończenie sezonu organizacja Dziki (ATV Bieszczady) i Mikuś (Moto Mikulski) - wspomnienia ZaZu
7.11.2013
Wyruszamy. Około godziny 17 wyjeżdżamy z Krakowa do Ustrzyk Dolnych gdzie będziemy nocować.
Quady zapakowane (CFka na pace) a Kymco na przyczepie. W pełni zaopatrzeni z nadziejami na ładną pogodę. W drodze nono stop nam leje. Około 15 km przed celem zaczyna nam się tłuc cos w dostawczaku. Nie ma czasu na sprawdzenie co…jedziemy. Dojeżdżamy około godziny 21.
Na miejscu wita nas Dziki i Mikuś (organizatorzy). Otrzymujemy koszulki, naklejki (ja zamówioną bluzę na buzzera). Organizatorzy wgrywają na tracki do mojego Garmiaka z instrukcją żeby dostosować sobie kolory i ustawić inne niż ślad (żeby nie jeździć po własnych śladach)
W sumie wgrane mamy 3 tracki: Nocny, Dzienny oraz „o paliwo”. Kończymy pierwszy dzień kilkoma browcami i lulu…………..
8.11.2013
Budzi nas piękna pogoda – zgodnie z planem mamy być gotowi na godzinę 7:30…
Na wyjazd zameldowało się 29 quadów w tym 80% to CanAm’y, kilka G7, Kingów, Hond no i nasze rodzynki (CFka i Kymco). Śnadanko i zaczynamy rozpakowywać Qady.
Organizatorzy plombują nam Karty do pieczątek i czekamy na wyjazd. Niestety wyjazd się opóźnia i ruszamy dopiero około godziny 11:00.
Szkoda..bo dzień jest wręcz prześliczny.
Jedziemy 7 km do przejścia granicznego w Krościenku, (odpraw trwa dobre1,5 godziny – sprawdzają nam numery VIN i generalnie się nie śpieszą).
Następnie kierujemy się asfaltami (30 km) do miejscowości Stary Sambor – gdzie znajduje się nasza baza wypadowa. Droga na Ukrainie? Cóż to nie droga… najlepszy pojazd na taką drogę to ….Quad.
Reakcje ludności pozytywne i wychodzą tłumnie i patrzą na przejeżdżającą kolumnę 29 Quadów. Niektórzy machają, inni robią fotki lub filmy. Najbardziej rozbawił mnie widok starszego człowieka pasącego krowę i komórką przy uchu. Generalnie jednak widać że to biedny kraj. A gospodarka to polskie realia 20 lat temu – wszystkich sceptyków zapraszam na wyjazd na Ukrainę – to zobaczą gdzie my jesteśmy a gdzie nasi wschodni sąsiedzi.
Dojeżdżamy na miejsce, rozpakowujemy się, jemy obiad i około godziny 14-15 ruszamy na etap nocny.
Okazało się że pierwsza pętla była bez pieczątek – szkoda…strata czasu. Gdybyśmy się zorientowali moglibyśmy więcej zrobić drugiej pętli jeszcze za dnia a tak wjechaliśmy na nią już po zmroku. Efekt? Przy oryginalnych światłach i czołówkach możemy jedynie marzyć o szukaniu pieczątek – daje nam się znaleźć dwie.
Na domiar złego mój Garmiak informuje mnie że bateria jest słaba. Sprawdzamy? W pośpiechu nie przepakowaliśmy baterii z plecaków. Szybka decyzja – wymieniamy z naszych czołówek i rezygnujemy z szukania pieczątek – skupiamy się wyłącznie na nawigowaniu i konieczności wyjazdu z lasów bliżej cywilizacji.
Trochę skracamy drogę – w sumie robimy około 30 km trasy – wracamy do bazy.
Quady spisują się rewelacyjnie, gdyby nie brak dodatkowego oświetlenia na pewno zrobilibyśmy więcej. Zero problemów w terenie.
W bazie – spisujemy czasy, „ogarniamy się” i kolacja, piwo, samogon, czany ukraińskie – kotły z gorącą wodą, sauna i basen….. około 2-3 w nocy lulu……. W naszym domku (7 osób). Okupujemy go w składzie krakowsko – śląskim.
9.11.2013
Pogoda niestety trochę gorsza ale nie leje..nie ma co narzekać jest ciepło. Śniadanie, Tankujemy maszyny na pobliskiej stacji, wpisujemy czasy startu i ruszamy na track dzienny (ok.10:00). Tym razem idzie nam znacznie lepiej. Wiemy już o co chodzi z nawigowaniem i udaje nam się znajdować kolejne pieczątki.
Trasa prowadzi przez góry, ostre trawersy z przeszkodami w postaci powalonych drzew.
Tak CFka jak i Kymco radza sobie świetnie. W jednym przypadku za późno podjąłem decyzję o odbiciu i zawisłem wzdłużnie na drzewie.
Udało nam się ściągnąć wyciągarką CFkę do tyłu i zjechałem z drzewa. Podnieść 400 kg Quada…niestety w 2 osoby nierealne. Jedziemy dalej….niestety w pewnym momencie zacząłem czuć paliwo…….po chwili okazuje się że cały silnik się dymi.
Byłem już pewny że poleciał słynny przewód paliwowy pod airbagiem. Odkręcamy airboxa…włączamy zapłon – wali paliwem jak z sikawki. Zdejmujemy AirBoxa i próbujemy ratować wężyk (klej cyjanopan, kawałek gumy plus opaska).
Testujemy ponownie …niestety przewód pęka w kolejnym miejscu (rośnie jak balonik i pryska w nas paliwem). Decyzja dzwonimy do Mikusia (zaplecze serwisowe wyprawy) i podajemy MARKer naszej pozycji. Decyzja? Kymco holuje mnie do pobliskiej wioski a następnie do bazy.
Marek odłącza się i jedzie z inną grupą a Mikuś naprawia przewód paliwowy. Po około półgodziny jestem gotów. Mikus tłumaczy mi jak wyprzedzić grupę i pędzę – bez nawigacji na „czuja”.
Udaje się – tak szybki chyba jeszcze nie jechałem w górach – doganiam ich i kontynuujemy z Team Partnerem nasze tracki i pieczątki.
Trasy umiarkowanie trudne - strome podjazdy w błocie i zjazdy. Nieraz konieczność manewrowania w lesie w celu ominięcia powalonych drzew lub wąskich przejazdów (Kymco przechodzi – Cfka mniej zwrotna muszę kombinować bokiem przez las itp.) Dystanse spisują się świetnie – to nie ten sam Quad, nie ma obawy że za chwile się wywróci. Cześć trasy pokonujemy rzeką… w tym przypadku CFka góruje – stabilna i pewna w prowadzeniu. Przez szczyty pędzimy momentami w granicach 70-80 km/h.
Pod koniec znowu podjazdy w bardzo śliskiej i ciężkiej glinie – Cfka silna daje radę, Kymco trochę się poci ale też wychodzi. Dojeżdżamy do bazy godzinę po zmroku – awaria wywaliła nam czasy. Zrobiliśmy około 70 km, dwa razy używając wyciągarki, kilka razy spinałem napędy no i nie oszczędzałem redukcji na wolne obroty.
Spisujemy czasy, liczymy pieczątki – na 14, 8 zrobionych – jak na pierwszy raz jesteśmy bardzo zadowoleni.
Myjemy nasze Quady i siebie pod Karcherem
Na koniec uroczysta kolacja, plus dyplomy – nagrody dla zwycięzców a następnie to samo co dzień wcześniej – czyli integracja.
10.11.2013
Wstajemy około 9:00, pakujemy sprzęty (niestety leje) i w tym deszczu wracamy do Polski.
Wstępne analizy:
- Nie da się jeździć bez oświetlenia dodatkowego z przodu – trzeba zainwestować w ledy no i z tyłu.
- Oprócz przewodu paliwowego CFka spisała się bardzo dobrze – jeszcze jednak nie dokonałem ostatecznych oględzin – napisze odrębnie.
Wyjazd uważam za udany i już z niecierpliwością czekam na kolejny który mam zamiar uskutecznić na Ukrainie – tereny są wręcz wymarzone dla Quadowców – niestety obawiam się że ze względu na specyfikę kraju … lepiej jechać w ramach zorganizowanych grup. Bez warunkowo jednak musza to być mniejsze grupy jeśli miały by dotyczyć dłuższych wyjazdów.
Część zdjęc umieszczam u Was ale wszystkie znajdą się niedługo na naszej stronie teamowej (ZazuQuadTeam).
.
